En de horeca? Die moet vooral niet zo zeuren…

We weten al een tijd dat particulieren zwart kunnen bijverdienen door het verhuren van hun woning aan toeristen – al dan niet via airbnb. En dat gaat allang verder dan Amsterdam; ook andere steden en provincies kampen met dit probleem. Inmiddels is er ook een (huiskamer)restaurantvariant aan het ontstaan. Via onder andere het online platform airDnD kunnen – en ik citeer: “consumenten snel en gemakkelijk een huiskamerrestaurant in de buurt vinden”. Wat begon als een groepje hobbykoks die af en toe voor een aantal vrienden de keuken in gingen, is uitgegroeid tot een groep aanbieders die – heel commercieel - hun eetgelegenheid een naam hebben gegeven en soms 6 dagen per week 3-gangen menu’s bereiden voor steeds grotere groepen (tot zelfs 200 gasten, is mij verteld). In veel gevallen is het niet langer eten ‘wat de pot schaft’ maar kunnen gasten ‘gewoon’ kiezen tussen vegetarisch, vlees of vis en wordt meer dan 40 euro afgerekend per persoon, en dat is zónder drank! Klinkt verdomd veel als horeca hoor ik u denken.

Geen professionele horeca hoor
Nog voordat dit type aanbod echt serieuze vormen begon aan te nemen, kaartte KHN de oneerlijke concurrentieaspecten aan bij ministeries en Kamerleden. En wat blijkt? Volgens ‘Den Haag’ kunnen we aanbieders die hun kookkunsten aanbieden op AirDnD niet bestempelen als professionele horecabedrijven. En hetzelfde geldt voor aanbieders van accommodatie. Zij worden beschouwd als deelnemers aan de ‘Ubersympathieke’ deeleconomie die de overheid juist wil stimuleren! Onder het mom van innovatie – het doel heiligt alle middelen waarschijnlijk? – moeten disruptors (dat zijn – inderdaad – partijen die de markt verstoren) worden geholpen met ‘verlichte regelgeving’. En de horeca? Die moet vooral niet zo zeuren…

Regels? Welke regels
Door mijn voorganger is het ongelijke speelveld begin dit jaar al uitgeroepen tot speerpunt voor de komende jaren. Ook hier kunnen we niet anders dan de situaties naast elkaar leggen en de conclusie trekken dat de boel niet klopt: horecaondernemers moeten zich houden aan veel regels en verplichtingen die te maken hebben met hygiëne en voedselveiligheid, legionella, brandveiligheid, milieu, alcohol (DHW-vergunning), roken en personeel. En dan heb ik het nog niet eens over belastingen (btw, toeristenbelasting, winst- en inkomstenbelasting). Deze stapeling van regels en lasten maakt ondernemen duur, ingewikkeld en heel conjunctuurgevoelig. En raar maar waar: om een of andere reden is er een hardnekkige neiging om particuliere aanbieders van onder andere AirDnD en airbnb – die natuurlijk gewoon commercieel bezig zijn – niet te houden aan deze regelgeving.

Toezichthouder komt niet thuis
Ook de toezichthouders geven niet thuis, of beter gezegd: kómen niet thuis. Het motto in 'Den Haag' lijkt te zijn dat we vernieuwende disruptors vrij spel moeten geven bij het betreden van de markt. Natúúrlijk, innovatie is belangrijk om de markt vooruit te helpen en innovatie moet worden gestimuleerd, óók of misschien wel juist door de overheid. Maar laten we eerlijk zijn: concessies doen op wezenlijke zaken als brandveiligheid en voedselhygiëne is onacceptabel. We hebben het idee dat onze inzet, een landelijke meldplicht voor particuliere aanbieders en de platforms die vraag en aanbod bij elkaar brengen, zodat er gecontroleerd (handhaving) en geïnd (belastingen) kan worden, ‘Den Haag’ te veel moeite is. De minister geeft er de voorkeur aan te gaan zitten wachten op ongelukken.

In het buitenland zijn ze daadkrachtiger: in Berlijn loopt een illegale verhuurder risico op een ton (u leest het goed) boete en in Vlaanderen is het inmiddels verplicht voor digitale platforms om gegevens van (particuliere) aanbieders over te dragen. En Nederland? Doet wat het altijd doet: pappen en nathouden. En de horeca? Die heeft het nakijken. Ik kan u beloven dat dit de komende tijd tijdens mijn rondje in Den Haag bovenaan mijn lijstje staat.