Paracommercie

De situatie

Paracommercie is de verzamelterm voor horeca-activiteiten die plaatsvinden in paracommerciële instellingen. Paracommerciële instellingen zijn niet-commerciële ‘rechtspersonen’ zoals stichtingen of verenigingen die zich in de eerste plaats richten op het stimuleren van activiteiten van recreatieve, sportieve, sociaal-culturele, educatieve, levensbeschouwelijke of godsdienstige aard. Horeca-activiteiten behoren dus niet tot de core-business maar worden ‘er bij’ gedaan. Voorbeelden van paracommercie zijn sportkantines, cultuurcentra en poppodia.

Omdat deze instellingen profiteren van subsidies, vrijwilligers of een speciaal fiscaal regime zijn gemeenten op basis van de Alcoholwet verplicht om de horeca-activiteiten van dit type instellingen aan banden te leggen via een Paracommerciële Verordening. Via zo’n verordening worden de horeca-activiteiten van deze instellingen ingeperkt. Zoals de schenktijden en de zogenaamde ‘feesten van persoonlijke aard’, zodat de reguliere horeca daar geen oneerlijke concurrentie van ondervindt.

Standpunt KHN

KHN vreest oneerlijke concurrentie doordat sommige instellingen hun horecavoorzieningen als volwaardige cafés of restaurants exploiteren. Gemeenten handhaven de regels vaak niet goed, waardoor paracommerciële instellingen onbeperkt feesten kunnen organiseren en schenktijden kunnen negeren. Daarnaast wordt de wet omzeild via horeca-BV’s van die stichtingen en verenigingen, waardoor de BV commercieel kan opereren terwijl ze indirect meeprofiteren van subsidies van de stichting/vereniging.
• Gemeenten moeten hun verordeningen beter toepassen, controleren en daarop handhaven.
• Paracommerciële Instellingen moeten kiezen: óf subsidie ontvangen zonder commerciële horeca, óf zelfstandig opereren zonder overheidssteun.

Meer informatie