Blog: 'Er is licht aan het einde van de tunnel'

Iedereen heeft wel van die momenten, momenten waarvan je exact nog weet waar je op dat moment was. Ik herinner mij bijvoorbeeld nog goed toen ik hoorde dat de “Twin Towers” in New York instortte. Ik zat te lunchen bij café Loos in Rotterdam met de voormalige directeuren van Hotel New York. Zo heb ik dat ook met het volgende moment: zondag 15 maart 17.35 uur, persconferentie met voormalig minister Bruins. Hij kondigt aan dat alle eet-en drinkgelegenheden om 18.00 uur hun deuren moeten sluiten in verband met de uitbraak van het coronavirus in ons land. Waar ik was? Ik zat op dat moment op kantoor bij KHN Advies, de telefoon stond direct roodgloeiend. 250 telefoontjes in 1,5 uur tijd! Je voelt en merkt meteen de onzekerheid bij iedereen. Wij werden overspoeld met vragen: Moet ik mijn gasten direct de deur wijzen? Wat nu? Valt mijn zaak onder een eet- en drinkgelegenheid? Mag afhalen nog wel? Moet mijn hotel ook dicht?

Standje oorlog

Je gaat direct ‘aan’, ik noem het maar standje ‘oorlog’. Het is een vanzelfsprekendheid dat je wilt helpen, je werkt tenslotte voor een brancheorganisatie. Opkomen voor de belangen van de leden staat altijd op één, nu meer dan ooit. Vanaf dat moment blijft de telefoon gaan en de mails stromen binnen. Wat doe ik met mijn personeel? Wie betaalt de loonkosten? Wat doe ik met mijn vaste lasten? Kan ik geannuleerde partijen doorbelasten? Wat betekent: bijeenkomsten tot 100 personen? Mag het restaurant van het hotel open blijven? Als ik nu terugdenk dan gaan de eerste adviezen nog over werktijdverkorting aanvragen, het toepassen van de Uniforme Voorwaarden Horeca en het interpreteren van de maatregelen van de overheid.

'Dit toont maar weer eens aan hoe gastvrij onze leden zijn'

Standje 'aan' gaat door, in afwachting tot 31 maart want dan kondigt minister-president Rutte aan of we 6 april weer open mogen. Het besef zinkt er bij mij nu in dat mijn man, die in de horeca werkt, thuis zit en dat mijn kinderen ook thuis zitten. Je gaat door, want dat zegt mijn gevoel. KHN doet er toe! We zijn zichtbaar en leden zijn dankbaar. Wanneer de telefoon gaat dan krijg ik bijna altijd de vraag van ondernemers ‘Hoe gaat het met jou?’ Wat? Uiteraard gaat het goed met mij, ik maak mij meer zorgen om jou! Dit toont maar weer eens aan hoe gastvrij onze leden zijn. Altijd begaan met anderen. Zelfs nu blijven deze mensen hun gastvrijheid tonen. Ze zijn oprecht bezorgd om mij! Ik ga doorrrrr……

Brieven schrijven naar gemeenten om uitstel van betalingen aan te vragen, contact leggen met leveranciers om uitstel aan te vragen, tips geven inzake huur, gesprekken voeren met de landelijke politiek over financiële maatregelen voor getroffen ondernemers, noodverordeningen doornemen. En ondertussen blijven de vragen binnenstromen: Denk je dat we weer open mogen na 6 april? Ik krijg geen werktijdverkorting, wat nu? Het moet echt niet te lang duren, want dat redden wij niet.

De onzekerheid slaat toe

De overheid komt met financiële maatregelen maar de invulling is veelal onduidelijk. Hierdoor komen er nog meer vragen. Ik probeer de maatregelen zo te interpreteren en uit te leggen zoals de overheid het heeft bedoeld. Het duurt te lang, het water stijgt, de oorlog gaat verder. HelpdeHoreca wordt gelanceerd om de horeca een steuntje in de rug te geven, maar ondertussen slaat ook de machteloosheid toe.

Even later zit ik zelf ook thuis. Wij, KHN-medewerkers, worden verzocht zoveel mogelijk vanuit huis te werken: Kom, liever niet meer naar kantoor, ga niet persoonlijk langs bij leden, houd 1,5 meter afstand. Ik mag mijn vader geen kus meer geven, mijn schoonouders niet bezoeken, ik zit wijn te drinken met mijn vrienden via een app! Op straat loop ik 1,5 meter om mensen heen, ik ontsmet mijn handen tig keer op een dag en boodschappen doen is opeens een uitje, maar tegelijkertijd een hele opgave. Daarnaast ben ik ook een schooljuf. Respect voor de leraren! Ik ben het helemaal niet gewend om de hele dag achter de laptop te zitten aan de eettafel. Ik ga er altijd op uit, ik kom bij de ondernemers over de vloer, daar haal ik energie uit. Ook bij mij slaat de onzekerheid toe: Hoe lang gaat dit duren? Wat doe ik met mijn zomervakantie? Krijg ik mijn salaris nog wel? En mijn man, krijgt hij nog wel betaald?

Water aan de lippen

Schouders eronder! We gaan door want de vragen worden er niet minder om. Dinsdag 31 maart 19.00 uur, thuis aan de buis gekluisterd want onze minister-president houdt weer een persmoment: Hij kondigt een verlenging aan tot 28 april! De telefoon staat roodgloeiend. We krijgen veel nieuwe vragen van ondernemers: Wat nu? Wat houdt die NOW-regeling in? Januari is geen goede referentiemaand voor de loonkosten, waarom kiezen ze hier voor? Kom ik in aanmerking voor de TOZO? Wat is de TOGZ? Is het wel verstandig om nog te blijven bezorgen? Mag personeel andere werkzaamheden doen? Kan ik plusuren inzetten? Hoe om te gaan met vakanties? Booking.com geeft geld niet terug, wat te doen? Mijn verhuurder werkt niet mee, wat kan ik doen? Waarom verleent de bank geen extra krediet? Waar moet ik rekening mee houden bij een naderend faillissement? Moet ik oproepkrachten doorbetalen? Ik heb problemen met mijn payrollbedrijf, hoe moet ik dit oppakken? Naast het beantwoorden van al deze vragen blijf ik contact houden met de gemeenten om te praten over gemeentelijke belastingen en de mogelijkheid tot afstellen. Uitstellen is eigenlijk al niet meer aan de orde.

De gesprekken met ondernemers worden zwaarder, logisch, het water staat hen inmiddels aan de lippen. Ik probeer met man en macht te helpen, te zoeken naar mogelijkheden en oplossingen, maar vaak is het luisterende oor al voldoende. Hele levensvraagstukken worden er besproken. Wat is wijsheid? Wat denk jij dat ik moet doen? Denk je dat het nog lang duurt?

1,5 meter maatschappij?

Dinsdag 21 april 2020: Ik zit wéér klaar en wacht tot onze minister-president in beeld verschijnt: Wat kondigt hij vandaag aan? Wordt er weer verlengd? Wat houdt een 1,5 meter maatschappij in? Afstand houden druist tegen alles in wat ons menselijk maakt. De mensen in de verzorgingshuizen kwijnen in eenzaamheid weg. Bij begrafenissen moet er een selectie worden gemaakt: wie laat je afscheid nemen en wie moet je teleurstellen? Er is een toename van huiselijk geweld. En hoe ziet 1,5 meter afstand eruit in de horeca? Dit is toch onwerkbaar? De horeca is the place to be om elkaar te ontmoeten, om gezellig samen te zijn! Moet ik dan straks in een café zitten met slechts 5 andere gasten? Wordt het lekkere glas wijn naar mijn hoofd gegooid, omdat de serveerster niet dichterbij mag komen?

Ik ben zeer benieuwd naar het einde van het jaar. Het moment waarop het woord van het jaar wordt gelanceerd. Wat wordt het woord van 2020? Social-Distancing, 1,5 meter Maatschappij, Schijt-aan- Corona-feestje, Intelligente Lockdown? Binnen no-time zijn dit namelijk woorden die je dagelijks in de mond neemt en ook vanzelfsprekend zijn. Dit in nog geen 6 weken tijd.

Een klein lichtpuntje

Op 6 mei komt er een lichtpuntje: minister-president Rutte kondigt aan dat eet- en drinkgelegenheden, onder voorbehoud, 1 juni open mogen met hun terras en binnen geldt dan 30 mensen binnen incl. personeel. Yes, eindelijk iets! Een protocol ligt klaar, de gesprekken met gemeenten lopen. Ondernemers kunnen zich opmaken om open te gaan. De telefoon staat nog steeds roodgloeiend en er is ook nog heel veel onduidelijk. Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Thuis komt alles ook weer een beetje op gang, de jongste mag naar school (oh, wat was hij blij!) en de oudste kan niet wachten. We zoeken onze vrienden ook weer meer op, uiteraard met 1,5 m afstand. Het oude/nieuwe normaal komt langzaam weer op gang.

Eén ding weet zeker: ik kan niet wachten om straks het terras op te gaan en daar een heerlijk getapt biertje te drinken en te genieten van een portie bitterballen. En daarna in mijn favoriete restaurant zalig te gaan eten. De tegoedbonnen liggen klaar en branden in mijn zak om in te wisselen. Maar voorlopig sta ik nog in standje ‘oorlog’ en zeg ik tegen al mijn leden. Ik sta klaar voor jou, dus mocht je willen sparren, ff kletsen, vragen willen stellen en/of suggesties hebben. Je kan mij altijd bellen, mailen of appen. Ik ben er voor jou, KHN is er voor jou!