Op de gemiddelde menukaart van grand cafés als De Bank & De Beurs doen gerechten met ludieke namen als ‘spaarpotje’ en ‘bankgarantie’ het inmiddels weer goed, maar voor veel ondernemers is dat spaarvarken écht leeg en is een bankgarantie ver te zoeken. Inmiddels kunnen we constateren dat een groot deel van het land economisch niet is geraakt, maar er zelfs van heeft geprofiteerd. Hiermee wordt ook het verschil in denkpatroon tussen politiek- en ondernemend Nederland pijnlijk duidelijk.
Politici lijken vooral vanuit macro-economisch perspectief te kijken. Maar hiermee gaan ze volledig voorbij aan de voor horeca belangrijke factoren: de toegevoegde waarde van de branche, de invloed van de horeca op andere sectoren, én hoe trends, investeringen en werkgelegenheid zich ontwikkelen. Daarbij komt dat de menselijke kant vanuit Den Haag vaak ontbreekt. Maar het zijn de ondernemers en hun team die de branche succesvol maken. Zij zorgen ervoor dat de horeca fungeert als dé huiskamer van de samenleving én daarmee een hele belangrijke bijdrage levert aan de Nederlandse economie.
Laat ik vooropstellen dat er vanuit Den Haag ook een aantal zaken goed zijn geregeld als het de compensatiepakketten betreft, zeker als we deze afzetten tegen andere Europese landen. Maar voor velen van ons was dit te weinig en bovendien zijn er groepen die nog niet of nauwelijks geholpen zijn en dat is onacceptabel! Ik kan er ook niet over uit dat wanneer iemand door overheidsmaatregelen in de problemen raakt, diezelfde overheid richting het eind van de crisis enkel een BSN-nummer ziet en niet kijkt naar de ondernemer en zijn bijdrage aan het oplossen van deze crisis. Ministers die spreken over baanbehoud, maar zeggen dat één failliete ondernemer (wisseling van de wacht) niets afdoet aan dat baanbehoud. En neem omscholing. Ook hier gaat men voorbij aan het feit dat er straks ook weer vakmensen nodig zijn in beroepen die tijdelijk buiten spel zijn gezet. Een korte termijnstrategie die geen hout snijdt.
De hoogste tijd om dat gat tussen politieke werkelijkheid en de echte wereld te dichten. Het wordt tijd om weer met beide benen op de (horeca) vloer te landen. Ik nodig politici van harte uit om een ‘kijkje in de keuken’ te komen nemen en te beseffen dat met de haven in zicht, het ondenkbaar is om horecaondernemers de rug toe te keren. In het café sta je immers ook niet met je rug naar de bar toe.
Robèr Willemsen
Deze column werd oorspronkelijk gepubliceerd in Misset Horeca.