Om diverse redenen is de faillissement golf in de horeca nog uitgebleven. Wederom is de verwachting dat die golf alsnog zal toenemen als het terugbetalen van de coronaschulden zal starten, terwijl veel ondernemers nog niet financieel hersteld zijn van de coronaperiode. Maar we zien vooral ook een andere beweging: ondernemers die proactief afstand nemen van hun bedrijf. Ondernemers die moe zijn van de strijd. En bang voor wat komen gaat. Ik vind het triest dat een grote groep ondernemers dit moet doen na vele jaren hard werken en niet de revenuen van dit ondernemerschap kunnen plukken. Over deze groep is veel gezegd en zal ook nog veel gesproken worden. Ik zou het echter deze keer graag willen hebben over de kansen die deze ontwikkeling met zich meebrengt.
Denk bijvoorbeeld aan ondernemers die hun horecazaak versneld overdragen aan de nieuwe generatie. Hun kinderen, met nieuwe ideeën en nieuwe energie, die wellicht kansen zien die hun ouders niet meer zien. En dus met frisse blik en innovatieve plannen aan de slag gaan aan de horecazaak. Nog een kans zijn ondernemers die zelf wellicht vastzaten in de mal van hun horecazaak en geen nieuwe ideeën meer hadden, maar door een uit noodzaak ontstane verandering (denk aan de energiecrisis en verduurzaming) een ommezwaai maken. Zowel in hun horecazaak als in hun energie en frisse moed om te komende jaren weer te knallen. Om mij heen, hoor en zie ik positiviteit de overhand nemen, mede door het uitblijven van een recessie die we elkaar wellicht teveel hebben laten aanpraten.
Wat bovendien meespeelt in mijn positieve gevoel over de toekomst van onze mooie branche, is dat de waardering tijdens de coronacrisis voor ons vak is toegenomen. En dat we samen op een positievere manier nadenken over de positionering van onze zaken. Letterlijk en figuurlijk zie je die beweging binnen de gemeenten. En ook in de samenwerkingentussen gemeenten, MKB, horeca en de samenleving. Met de lente in het vooruitzicht is er voor mij dus genoeg om positief over te zijn en vooruit te kijken. Laten we elkaar daarin helpen, door positieve gedachten te verspreiden en vooruit te blijven kijken.
Tot slot wil ik graag even stilstaan bij de natuurramp in Turkije en Syrië. Mijn hart gaat uit naar alle getroffenen. Deze trieste en schrijnende situatie zorgt ervoor dat we onze problematiek in het juiste perspectief plaatsen. Maar ook heeft dit geleid tot saamhorigheid op alle niveaus. En dat is wat mij betreft de oplossing voor bijna alles: het samen blijven doen. Samen staan we sterk.
Deze column is oorspronkelijk gepubliceerd in Misset Horeca.