'Ik wil geen ondernemer zijn die klagend in een hoekje kruipt'

Na mooie jaren als pachter van STAN&CO Utrecht werd het tijd om nog een zaak te openen. Een combinatie van mijn twee hobby’s: Food & Gym. FIG is een innovatief concept dat een langere adem nodig heeft dan verwacht. Het nieuws op 15 maart sloeg voor mij dan ook in als een bom. Natuurlijk zagen we hem wel al aankomen, de sluiting van de horeca was onvermijdelijk. De week voorafgaand aan 15 maart was de impact van corona al duidelijk voelbaar: de omzet liep terug en de angst nam toe. Gelukkig hadden we al rekening gehouden met volledige sluiting, dus in de koelcel waren al bijna geen verse producten meer te vinden. De laatste groenten zijn verwerkt tot soep en de vriezer zit overvol.

The day after…

16 maart. Bewapend met mijn laptop, telefoon en een flinke dosis strijdlust neem ik kantoor aan de mooiste tafel van STAN&CO om alles te regelen. Na een uur zonder resultaat bedenk ik me dat ik niet de enige ben die de welbekende websites wil bezoeken.

Belangrijkste vind ik dat mijn personeel weet waar ze aan toe zijn. 90% van de medewerkers staan op Payroll (Connexie), ik ben dus afhankelijk van hun oplossingen. Het verlossende woord liet op zich wachten, maar was erg positief: personeel dat doorbetaald moet worden kan hier aanspraak op maken en er worden geen kosten doorrekend aan de opdrachtgevers. In de middag staat er een overleg gepland met de overige bestuursleden van KHN-afdeling Utrecht. Vastbesloten maken we via Google Hangouts plannen om collega-ondernemers door deze moeilijke tijd te slepen. Hoe kunnen we ze helpen?

Er komt de hoognodige hulp van de overheid en gemeente en er ontstaan enorm veel leuke creatieve ideeën. Ik meld me aan bij www.helpdehoreca.nl om cadeaubonnen te verkopen en tot mijn grote schrik verkoop ik dezelfde dag al meteen 3 bonnen. Gaaf! Het geeft energie dat gasten laten merken dat ze ons missen.

Onzekerheid

Het woord dat de crisis tot nu toe het beste dekt is: onzekerheid. Hoe vallen de toezeggingen van de regering uit? Moet ik huur blijven betalen? Blijft mijn personeel wachten tot we weer opengaan? Ik heb behoorlijke buikpijn over deze vragen, zeker omdat niemand nog de antwoorden lijkt te hebben.

Ik geniet wel van mijn tijd thuis. Ik heb een jaar lang heel hard gewerkt en ben weinig thuis geweest. Deze situatie geeft ook de mogelijkheid om meer bij het gezin te zijn en te helpen bij het huiswerk. Ik geniet ook van de keerzijde van deze crisis.

Ik wil geen ondernemer zijn die klagend in een hoekje kruipt. Er moet dus een plan komen! Bezorging? Nee, dat is het niet voor mij. We bereiden de steaks en burgers bij STAN op een Jospergrill en de kwaliteit kan ik niet waarborgen als de steaks in een rugzak door de stad worden gefietst. Ook voor FIG is afhaal en bezorging geen succes gebleken.

Hoe dan??

Nieuwe persconferentie: Geen bijeenkomsten en dergelijk tot 1 juni. Dit nieuws kwam binnen. Hoe dan?? Ondanks dat er niets gezegd wordt over de horeca houd ik rekening met 1 juni. Elke dag eerder is meegenomen.

Ik spreek op de Utrechtse markt met mijn notenleverancier. Hij vertelt me dat hij een webshop wil openen, maar dat zijn keukentafel te klein is. Dat is het! Ik wil STAN&CO aanbieden om kleine ondernemers te helpen met opzetten van dit soort initiatieven. Ik heb een lege koelcel, een oven en heel veel ruimte. Ik moet wel nog in gesprek met mijn verhuurder, maar het zaadje is geplant.

Het witte goud

Wat doen we dan met FIG? Ik krijg via één van de vele groepsapps een stuk doorgestuurd over de aspergeteelt. Boeren hebben geen medewerkers en geen afzetmarkt. Ik moet gelijk denken aan een initiatief dat vanuit Food Inspiration is gestart etenover.nl. Via dit platform zouden boeren zich kunnen aanmelden om tegen een normale prijs kun producten te verkopen. Zelf wil ik ook wel in de asperges. Ik zie het wel voor me dat we vanuit FIG asperges gaan verkopen, zodat de boer een eerlijke prijs krijgt en Utrecht kan genieten van het witte goud. Ook personeel reageert enthousiast en een aantal zou wel willen gaan werken bij een aspergeteler.

Dezelfde dag (net nadat Jeanne (KHN) me vraagt om deze blog te schrijven) belt ook RTV Utrecht voor een interview. Yes! Ik merk dat mijn ondernemersenergie weer volop terugkomt en ik heb zin om te vechten tegen de crisis.

Creativiteit en vechtlust

Door het magere jaar van FIG heb ik geen buffer om me financieel-zeker door deze maanden te slepen, dus ik moet het hebben van en dosis creativiteit en vechtlust. De onzekerheid zal dus nog wel even blijven duren, maar ik probeer de regie te houden waar het kan.

Hoe nu verder… Ik hoop dat alle maatregelen genoeg zijn om op een goede manier te overleven. Ik kijk erg uit naar de dag dat de zaken weer open kunnen. Al hoop ik wel; dat als we weer opengaan dat dan de angst voorbij is. Alleen dan kunnen we open met een feestje. Voor mij is het een voordeel dat er komende zomer minder festivals zullen zijn. Normaal gesproken voel ik de festivals aan de drukte in de weekenden. Ook gaan er waarschijnlijk meer mensen vakantie vieren in eigen land, want de vraag om niet te veel te reizen zal wel blijven gelden. Dat biedt voor de zomermaanden kansen in steden die in de vakantieperiode relatief rustig zijn, zoals Utrecht.

Tweedeling

Er zal een tweedeling zijn. Eén groep zal erg graag weer vrienden opzoeken en de horeca willen bezoeken. Een andere groep zal gewend zijn aan de situatie thuis en liever daar veilig het leven weer oppakken. De één zal een financiële klap hebben gehad terwijl een ander drie maanden op zijn geld heeft gezeten.

Ik ben wel overtuigd dat de horeca zijn prominente plek in de samenleving heeft bewezen. Geen eerste levensbehoefte maar werk je in de horeca, dan mag je zeker spreken van een sociaal-vitaal beroep.

Horeca, stay safe!